بستن فاصله بین دندانی | اصلاح با یا بدون ارتودنسی
عناوین
فهرست مطالب بستن فاصله بین دندانی | اصلاح با یا بدون ارتودنسی
دندان‌ها گاهی به صورت طبیعی یا در اثر از دست دادن دندان و دندان غایب فاصله‌دار می‌شوند. فاصله‌دار بودن دندان‌های پیشین فک بالا (ثنایا) در اصطلاح دندانپزشکی دیاستم نامیده می‌شود که نتیجه نامتناسب بودن اندازه فک و دندان‌ها است. فاصله بین دندانی را می‌توان با روکش گذاشتن از بین برد، البته هزینه این روش بالا است. دیگر روش بستن فاصله بین دندانی ارتودنسی است که به منظور حرکت دادن دندان‌ها انجام می‌شود. ارتودنسی درمانی طولانی مدت است و بسته به میزان فاصله و شدت مشکل یک تا چهار سال طول می‌کشد.
متداول‌ترین دلایل فاصله دار شدن دندان‌ها به شرح زیر است:
دندان غائب فاصله از پیش موجود مربوط به خود را خالی می‌گذارد. مشکل ناشی از دندان غائب به مرور و با درآمدن بقیه دندان‌ها پیچیده‌تر می‌شود.
بیماری لثه
جدی‌ترین دلیل ایجاد فاصله‌ی بین دندانی ابتلا به بیماری لثه است که تحلیل استخوان فک نگهدارنده‌ی دندان را به دنبال دارد. دندان پس از تحلیل رفتن استخوان فک لق می‌شود، حرکت می‌کند و به این ترتیب فاصله بین دندان‌ها ایجاد می‌شود.
اگر چه مکیدن انگشت معمولاً باعث اختلال دیپ بایت می‌شود، اما در بعضی موارد این عادت فاصله‌دار شدن دندان‌های پیشین را نیز به دنبال دارد.
برخی عادت دارند زبان خود را به دندان‌های قدامی فک بالا فشار دهند. زبان زدن یکی از دلایل اصلی فاصله دار شدن دندان‌ها است.
فرنوم بافتی است که لثه‌ها و لب‌ها را به هم متصل می‌کند. اگر فرنوم یا بند لب بسیار بزرگ باشد، دندان‌های جلو فاصله‌دار می‌شود.
ماهیچه‌ای که لب بالا را به لثه‌ها وصل می‌کند، لب‌ها را در جای مناسب نگه می‌دارد. در برخی بیماران اتصال این ماهیچه قدری متفاوت است و به مرور زمان باعث فاصله‌دار شدن دندان‌ها می‌شود.
اکثر بیمارانی که موردشان اورژانسی نیست، تمایل به بستن فاصله بین دندان‌های جلو دارند و برای این کار بسیار عجول هستند که البته به خوبی قابل درک است. از یاد نبریم که ظاهر و زیبایی چهره تاثیر زیادی بر قضاوت دیگران از ما دارد و شکی نیست که همگی ما می‌خواهیم بهترین تاثیر را بر مخاطبانمان بگذاریم.
اگر بیماری لثه علت فاصله دار شدن دندان‌ها باشد، جرم گیری و تصحیح سطح ریشه نخستین اقدامی است که برای کنترل و درمان بیماری لثه انجام می‌شود. آتل‌بندی دندان لق شده، سیم‌کشی دندان‌ها یا ترمیم با پل ثابت یا دندان مصنوعی پس از جرم‌گیری توصیه می‌شود.
ارتودنسی پرکاربردترین روشی است که برای بستن فاصله بین دندانی توصیه می‌شود. در این روش دندان‌های بالا و پایین سیم کشی می‌شود تا دندان‌ها به هم نزدیک و فاصله بین آنها بسته شود. درمان بسیاری از موارد دندان‌های فاصله‌دار نیاز به سیم کشی توسط متخصص ارتودنسی و استفاده از پلاک نگهدارنده یا ریتینر دارد.
به خاطر داشته باشید که فاصله‌دار بودن دندان‌های کودکان لزوماً نیاز به ارتودنسی ندارد، چون فاصله بین دندانی معمولاً به طور طبیعی بسته می‌شود.
بهترین راه برای بستن فضای کمی که تازه در حال ایجاد شدن است یا به باریکی یک تار مو است، استفاده از پلاک نگهدارنده یا ریتینر است. نگه دارنده دندان‌ها را ظرف یک یا دو هفته به سمت هم و به عقب حرکت می‌دهد. استفاده از نگهدارنده بهترین روش اصلاح فاصله بین دندانی برای بیمارانی است که قبلاً تحت درمان قرار گرفته‌اند، اما دندان‌هایشان دوباره فاصله دار شده است یا این که پلاک نگهدارنده را گم کرده‌اند و پس از مدتی دوباره فاصله بین دندان‌هایشان ایجاد شده است. در این شرایط فاصله بین دندانی را می‌توان با پلاک نگهدارنده ظرف چند هفته از بین برد.
ارتودنسی متحرک
بعضی از فاصله‌های بین دندانی چندان جدی نیستند و لازم نیست برای اصلاح آنها بریس ارتودنسی تمام روز در دهان باشد؛ در این حالت می‌توان با ارتودنسی متحرک به نتیجه دلخواه رسید.
پل یا ایمپلنت
اگر دندان غائب دلیل فاصله‌دار شدن دندان‌ها باشد، پل (بریج) یا ایمپلنت بهترین راه رفع فاصله و اصلاح طرح لبخند به شمار می‌رود.
ونیر
ونیر روش فوق‌العاده‌ای برای اصلاح فاصله بین دندانی است و در شرایطی به کار برده می‌شود که هیچ خطر دیگری سلامت دهان یا دندان‌ها را تهدید نکند. ونیر پوسته‌های بسیار نازکی است که به طور سفارشی برای هر بیمار تهیه و به طور دائم روی دندان‌ها چسبانده می‌شود. شکل، رنگ، اندازه و بلندی ونیز متناسب با دیگر دندان‌ها و خواسته بیمار تغییر داده می‌شود. ونیر عموماً از سرامیک یا رزین کامپوزیتی ساخته می‌شود.
باندینگ
باندینگ نیز یکی از روش‌های مناسب بستن فاصله بین دندانی است. باندینگ رزین کامپوزیتی همرنگ دندان است که متناسب با رنگ دندان‌ها طراحی و به گونه‌ای اطراف دندان تراش داده می‌شود که فاصله را ببندد.
فرنکتومی
اگر بزرگ بودن فرنوم (بند) لب دلیل فاصله دار شدن دندان‌ها باشد، توصیه می‌شود فرنکتومی (جراحی برداشتن فرنوم) قبل از ارتودنسی انجام شود، چون در غیر این صورت پس از برداشتن وسیله ارتودنسی، دندان‌ها دوباره فاصله‌دار می‌شود. دندانپزشک بافت را در این عمل ساده برمی‌دارد و فضا را برای بسته شدن نهایی فاصله بین دندانی آماده می‌کند.
هزینه بستن فاصله بین دندانی به نوع درمان انتخابی و کیفیت مواد به کار برده شده بستگی دارد. جهت اطلاع از تعرفه‌های دندانپزشکی و هزینه روکش، ایمپلنت و درمان ارتودنسی اینجا کلیک کنید.
اگر نقص‌های رشد عامل فاصله بین دندانی باشد، هیچ راهی برای جلوگیری از آن وجود ندارد. البته می‌توان با استفاده از آتل و ثابت نگه داشتن دندان‌ها از بیشتر شدن فاصله بین آنها جلوگیری کرد. دندانپزشکان تاکید بسیاری بر ارتودنسی پیشگیری دارند. چنانچه فاصله‌دار شدن دندان‌ها نتیجه بیماری لثه باشد، رعایت بهداشت دهان و دندان بهترین روش پیشگیری از ازدیاد فاصله خواهد بود.
مسواک زدن و نخ دندان کشیدن تاثیر قابل توجهی بر جلوگیری از پیشرفت بیماری لثه دارد. آتل بستن دندان آسیب دیده نیز به منظور ثابت نگه داشتن دندان توصیه می‌شود. اگر عادت‌های دهانی مانند مکیدن انگشت سبب فاصله‌دار شدن دندان‌ها شده باشد، بدیهی است که نخستین اقدام باید ترک این عادت باشد. می‌توانید این عادت را با دندانپزشک در میان بگذارید تا وسیله خاصی را برای متوقف ساختن این عادت در دهان فرزندتان قرار دهند.
