بیماری پریودونتال با سرطان پستان مرتبط است.
طبق پژوهشی که اخیراً انجام گرفته و نتایج آن در ژورنال اپیدمیولوژی، مارکرهای بیولوژیک و پیشگیری از سرطان (Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention) به چاپ رسیده، زنانی که در دوره منوپوز به بیماری پریودونتال مبتلا هستند بیشتر از سایرین احتمال دارد به سرطان پستان مبتلا شوند. در این میان، افرادی که سابقه مصرف دخانیات دارند بیش از دیگران تحت تأثیر قرار می گیرند.
بیماری پریودونتال گستره وسیعی را در بر می گیرد که از التهاب ساده لثه آغاز می شود. در موارد پیشرفته بیماری صدمات زیادی به بافت نرم و سخت ( استخوان ) پیرامون دندان وارد می شود و از دست رفتن دندان از پیامدهای آن می باشد.
بیماری پریودونتال با بیماری قلبی، سکته، دیابت و سرطان های دهان، مری، سر و گردن، پانکراس و ریه مرتبط می باشد. مطالعات و پژوهش های قبلی نشان داده بود که التهاب مزمن سبب ایجاد ارتباط با امراض پیش گفته می شود.
ریسک فاکتورهای بیماری پریودونتال عبارتند از مستعد بودن ژنتیکی جهت ابتلا به این بیماری، مصرف دخانیات و تغییرات هورمونی در دختران و زنان. این عوامل سبب حساس شدن لثه می شود و روند ایجاد التهاب لثه ( ژنژیویت ) را تسریع می کند.
بیمارانی که ضعف سیستم ایمنی در مواجهه با عفونت را دارند مانند مبتلایان به دیابت یا افرادی که تحت درمان سرطان هستند نیز مستعد ابتلا به بیماری پریودونتال هستند. از سوی دیگر داروهایی که سبب کاهش جریان بزاق می شوند نیز، دهان را مستعد ایجاد عفونت می کنند. مراقبت های بهداشتی دهان و دندان یعنی مسواک زدن و نخ دندان کشیدن مرتب به همراه مراجعه منظم به دندانپزشک و انجام پاکسازی تخصصی دهان و دندان به جلوگیری از ایجاد بیماری پریودونتال کمک می کند.
تیم تحقیقاتی به سرپرستی Jo L. Freudenheim که از اساتید برجسته بخش اپیدمیولوژی و بهداشت محیط دانشکده سلامت جامعه نگر دانشگاه بوفالوی نیویورک است، مطالعه ای را انجام دادند تا ارتباط بین بیماری پریودونتال و سرطان پستان مشخص گردد.
پژوهشگران وضعیت ۷۳۷۳۷ خانمی را که در دوران پس از منوپوز ( یائسگی ) بودند و در برنامه مطالعه مشاهده ای بهداشت زنان شرکت کرده بودند را مورد بررسی قرار دادند. هیچ یک از این زنان، بیماری سرطان پستان نداشتند در حالیکه %26/1 از آنها مبتلا به بیماری پریودونتال بودند.
بیماری پریودونتال ریسک سرطان پستان را تا %14 افزایش می دهد.
مطالعات پیشین نشان داده بود که استعمال دخانیات بر سیر پیشرفت بیماری پریودونتال اثر می گذارد؛ بنابراین محققین سطح مصرف دخانیات شرکت کنندگان را در مطالعه خود لحاظ کردند.
پس از یک دوره ۷ /۶ ساله پیگیری شرکت کنندگان، تشخیص پزشکی مشخص نمود ۲۱۲۴ نفر از زنان مورد مطالعه مبتلا به سرطان پستان شده اند. پژوهشگران دریافتند که در میان تمامی زنان مورد مطالعه، افرادی که مبتلا به بیماری پریودونتال بودند %۱۴ بیش از سایرین در معرض ابتلا به سرطان بودند. به بیان دیگر ریسک ابتلا به سرطان پستان در زنان مبتلا به بیماری پریودونتال %۱۴ بالاتر از سایرین بود.
در میان زنانی که در ۲۰ سال گذشته مصرف سیگار را ترک کرده بودند، آنهایی که بیماری پریودونتال داشتند %۳۶ بیش از سایرین ریسک ابتلا به سرطان پستان داشتند.
زنانی که در زمان مطالعه سیگار می کشیدند و همزمان بیماری پریودونتال داشتند %۳۲ بیش از سایرین در معرض ابتلا به سرطان پستان بودند اما این همراهی از نظر آماری قابل ملاحظه نبود.
زنان مبتلا به بیماری پریودونتال که هرگز سیگار نکشیده بودند %۶ و آنهایی که بیش از ۲۰ سال از ترک عادت سیگار کشیدنشان می گذشت %۸ بیش از سایرین ریسک ابتلا به سرطان داشتند.
Freudenheim درباره این پژوهش می گوید:
«ما میدانیم که میکروب ها و باکتری های موجود در دهان افراد سیگاری و آنهایی که اخیراً سیگار کشیدن را ترک کرده اند با افراد غیر سیگاری متفاوت است».
یک توضیح احتمالی برای ارتباط بین بیماری پریودونتال و سرطان پستان این است که باکتریها و میکروب ها وارد جریان خون می شوند و در نهایت بافت پستان را متأثر می سازند. با این وجود مطالعات دیگری لازم است تا ارتباط علت و معلولی بین این دو بیماری مشخص سازد.
یکی محدودیت هایی که در این زمینه با آن رو به رو هستیم این است که بعد از این که از زنان پرسیده شود: که آیا دندانپزشک آنها را مبتلا به بیماری پریودونتال دانسته است یا خیر، خودشان بر اساس درک درونی از وضعیت سلامتشان، ابتلا به بیماری پریودونتال را گزارش می کنند. از سوی دیگر این مطالعه به بررسی زنانی پرداخته که در مطالعه کشوری طولانی مدت در حوزه بهداشت و سلامتی شرکت کرده اند و نسبت به جمعیت زنان جامعه بیشتر از مراقبت های پزشکی و دندانپزشکی بهره مند می شوند. بنابراین بسیار محتمل است که بیش از جمعیت زنان جامعه، نسبت به وضعیت سلامت خود آگاهی و بینش داشته باشند.
