بیماری لثه می تواند زوال شناختی مبتلایان به آلزایمر را بدتر کند.

بیماری لثه، مریضی ناخوشایندی است که سبب بوی بد دهان، خونریزی از لثه ها و دردناک شدن آنها، زخمهای دهانی و حتی از دست رفتن دندان ها می شود.طبق مطالعه ای که اخیراً صورت گرفته است، بیماری لثه برای مبتلایان به آلزایمر اثرات سوء بیشتری دارد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که بیماری لثه زوال شناختی مبتلایان به آلزایمر را سرعت می بخشد. 

مؤلف نخست این مطالعه، دکتر Mark Ide از پژوهشکده دندانی King’s College لندن در بریتانیا و همکارانش، نتایج یافته های خود را در ژورنال PLOS One منتشر کردند.

طبق یافته های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC)، نیمی از افراد بزرگسال ایالات متحده، مبتلا به بیماری لثه یا بیماری پریودونتال هستند. نرخ ابتلا به این بیماری با بالا رفتن سن، افزایش می یابد بطوریکه 70% بزرگسالان بالای 65 سال را متأثر می سازد.
پژوهشگران دریافتند که نرخ بیماری لثه در میان مبتلایان به آلزایمر از مقدار پیش گفته بالاتر است. این امر در درجه اول به دلیل آن است که با پیشرفت بیماری، مبتلایان کمتر به رعایت بهداشت دهان و دندان می پردازند.

مطالعات پیشین نیز همراهی بیماری لثه را با افزایش ریسک ابتلا به آلزایمر نشان داده بود. طبق یافته های مقاله ای که پیش از این منتشر شد، محققین باکتری مرتبط با بیماری لثه – پرفیروموناس ژنیژیوالیس- را در نمونه های مغز مبتلایان به آلزایمر پیدا کردند.
در مطالعه اخیر، دکتر Ide و همکارانش روی موضوع جدیدی کار کردند. هدف آنها این بود که بدانند آیا بیماری لثه، شدت زوال شناختی را در میان مبتلایان به آلزایمر کاهش می دهد یا خیر.

بیماری لثه با افزایش ۶ برابری زوال شناختی مرتبط است.
پژوهشگران 59 بیمار مبتلا به آلزایمر با شدت کم تا متوسط را در مطالعه شرکت دادند و 52 نفر از این افراد برای 6 ماه مورد پیگیری قرار گرفتند.
در ابتدا و انتهای دوره فالو آپ (پیگیری)، وضعیت سلامت دهان و دندان مطالعه شوندگان توسط بهداشت کاران دهان ارزیابی گردید.

علاوه بر این، پژوهشگران از شرکت کنندگان، نمونه خون گرفتند تا مارکرهای التهابی را مورد ارزیابی قرار دهند.
از دیگر مواردی که در ابتدای مطالعه و پس از 6 ماه در مورد شرکت کنندگان صورت گرفت، آزمون های شناختی بود.

افراد مبتلا به بیماری لثه در مقایسه با آنهایی که بیماری لثه نداشتند، در ۶ ماه فالوآپ، ۶ برابر بیشتر دچار زوال شناختی شدند.
علاوه بر این، سطح ماکرهای پیش التهابی در افرادی که در شروع مطالعه، مبتلا به بیماری لثه بودند در دوره فالوآپ، افزایش یافته بود.
طبق نتایج حاصل از این مطالعه و یافته های پژوهش های پیشین، بیماری لثه به دلیل آنکه سبب افزایش پاسخهای التهابی بدن می شود، میتواند باعث افزایش نرخ زوال شناختی شود.
دکتر Ide می گوید:

تعدادی از مقالات نشان داده اند که تعداد دندانهای کم در دهان که در نتیجه بیماری لثه در گذشته است، با افزایش ریسک ابتلا به زوال عقل همراه است. وی خاطر نشان می کند: برپایه نتایج این پژوهش، بر این باور هستیم که حضور دندان ها با بیماری لثه فعال به افزایش سطح مولکولهای التهابی در بدن می انجامد که با افزایش ریسک زوال شناختی و بیماری قلبی- عروقی همراه است.
این پژوهش پیشنهاد می کند که درمان مؤثر بیماری لثه، سطح این مولکولها را پایین می آورد و درحد افراد سالم قرار می دهد.
متخصصین این مطالعه می دانند که تعداد اندک شرکت کنندگان در این مطالعه، نوعی محدودیت ایجاد می کند و توصیه می کنند که مطالعه Cohort بزرگتری برای ارتباط بین بیماری لثه و زوال شناختی صورت بگیرد.

طبق نظر آنها، مطالعات آتی باید مکانیسم دقیقی که توسط آن بیماری لثه، زوال شناختی را ایجاد می کند، آشکار سازد.