عادت مکیدن انگشت یا پستانک واکنشی طبیعی در نوزادان است. این امر به آنها احساس خوشحالی و اطمینان می دهد. در بسیاری از کودکان بین سنین ۲ تا ۴ سالگی این عادت خوبخود متوقف می گردد. چنانچه این عادت ادامه پیدا کند ممکن است مانع فاصله طبیعی بین دندانها و موقعیت صحیح قرارگیری دندانها گردد. همچنین ممکن است شکل گیری سقف دهان در شرایطی که دندانهای دایمی آغاز به رویش می کنند تغییر کند. مکیدن شدید ممکن است روی دندانهای شیری هم اثر بگذارد. در صورت مشاهده هرگونه تغییری در دندانهای کودکتان باید با یک دندانپزشک مشاوره کنید. برای کمک به توقف عادت مکیدن، کودک را به عدم انجام این کار تشویق کنید و برای او پاداش در نظر بگیرید. همچنین شرایط روحی-روانی عدم اطمینان که سبب بروز عادت مکیدن انگشت شده اند را مورد بررسی قرار دهید. با دندنپزشک خود در خصوص نحوه تشویق ترک عادت و تشریح اثرات عادت مکیدن انگشت تماس بگیرید. توقف عادت مکیدن به ایجاد لبخندی زیبا تا پایان عمر برای کودک شما کمک خواهد کرد.
