بیماری لثه

بیماری لثه به عفونتي گفته مي شود که بافتهاي حمايت کننده و احاطه کننده دندان ها را درگير مي سازد.

از آنجا که بيماري لثه بدون درد است، ممکن است متوجه نشويد که به آن مبتلا شده ايد.

نام علمي آن، بيماري پريودونتال است و علت ايجاد آن پلاک دنداني است. پلاک دنداني لايه چسبنده اي است که متشکل از ميکروب ها ميباشد و بطور مداوم روي دندان تشکيل مي شود. 

به علايم زير توجه کنيد. اگر اين نشانه ها و علايم در شما وجود داشته باشد، آن را به عنوان هشداري جدي مبني بر بروز بيماري لثه تلقي کنيد و حتما به دندانپزشکی مراجعه نمائید:

_ لثه ها به آساني دچار خونريزي شود

_ لثه ها قرمز رنگ، متورم و حساس باشد

_ لثه ها از دندانهاي شما جدا شده باشد (يعني محکم به دندان شما نچسبيده باشد)

_ استمرار بوي بد دهان يا طعم ناخوشايند در دهان

_ دندانهاي دائمي لق شده باشند يا بينشان فاصله ايجاد شده باشد

_ اگر احساس مي کنيد هنگام غذا خوردن و گاز گرفتن لقمه غذايي، در نحوه هماهنگي دندانهايتان با يکديگر تغييري ايجاد شده است.

_ اگر احساس مي کنيد دست دندان شما مانند قبل تطابق مناسبي با دهان شما ندارد.

عواملي که ريسک ايجاد بيماري لثه را افزايش مي دهند:

_ بهداشت دهان و دندان نامناسب

_ استعمال دخانيات (مانند سيگار کشيدن يا جويدن تنباکو)

_ ژنتيک

_ دندانهايي که نامنظم رويش پيدا کرده اند و به سختي قابل تميز شدن هستند

_ بارداري

_ ديابت

_ داروهاي پزشکي مانند استروئيد ها، بعضي از داروهاي ضد صرع، داروهاي سرطان، داروهاي مسدود کننده کانال کلسيم و داروهاي ضد بارداري خوراکي

برای اطلاع از جدیدترین قیمت و هزینه ارتودنسی کلیک کنید

اگر بر مبناي علايم پيش گفته شده شک کرديد که به بيماري لثه دچار شده ايد، حتما به دندان پزشک  مراجعه کنيد. توجه داشته باشيد که در صورت بروز بيماري لثه هرچه زودتر درمان شويد، بهتر خواهد بود.

اولين مرحله بيماري لثه، ژنژيويت نام دارد. اگر ژنژيويت داشته باشيد، لثه هاي شما قرمز شده، حالت متورم پيدا ميکند و به آساني خونريزي مي کند. در اين مرحله، بيماري برگشت پذير است و چنانچه درمان پاکسازي دهان و دندان شما در مطب دندانپزشکي انجام بگيرد و برنامه روزانه بهداشت دهان و دندان شامل مسواک زدن و نخ دندان کشيدن به درستي صورت بگيرد، بيماري برطرف خواهد شد.

بيماري لثه در حالت پيشرفته، پريودونتيت ناميده ميشود.  پريودونتيت مزمن به از دست رفتن بافت پيرامون دندان و تحليل استخوان مي انجامد. از دست رفتن بافتهاي حمايت کننده دندان در اثر پريودونتيت ايجاد مي شود و با گذشت زمان بر وخامت آن افزوده ميشود. در نتيجه دندانهاي دائمي لق خواهند شد.

علايم بيماري پريودونتيت که پيشتر به آن اشاره شد، علايم شايع بيماري پريودونتيت در بزرگسالان است اما در هر سني امکان ايجاد اين بيماري وجود دارد.

سير پيشرفت اين بيماري کند است اما در فواصل زماني خاصي پيشرفت سريع نيز پيدا مي کند. 

پريودونتيت مهاجم، مخرب ترين شکل بيماري پريودونتال است که در بيماراني نسبتا سالم بروز پيدا مي کند. شايعترين تظاهرات باليني اين بيماري تخريب سريع بافت احاطه کننده دندان و استخوان است که ممکن است در بعضي از قسمت هاي دهان يا کل دهان بروز پيدا کند .

در حال حاضر تحقيق و پژوهش در مورد ارتباط بين بيماري هاي سيستميک و بيماريهاي پريودونتال در حال انجام است.

با اينکه ارتباط بين بيماريهاي سيستميک و پريودونتال هنوز کاملاً مشخص نشده اما بعضي از مطالعات نشان مي دهند که بيماري لثه اي شديد ممکن است با مشکلات پزشکي ديگر از جمله ديابت و سکته همراه باشد.

امکان دارد فردي به بيماري لثه اي مبتلا باشد در حالي که هيچ علامت هشدار دهنده اي وجود داشته باشد. براي همين مراجعه منظم به دندانپزشک و معاينات کامل پريودونتال توسط وي بسيار ضروري است .

روش هاي درماني بيماري لثه به نوع بيماري و ميزان پيشرفت آن بستگي دارد. در کنار درمان دندانپزشکي، رعايت اصول بهداشت دهان و دندان در خانه سبب مي شود بيماري پريودنتال شدت پيدا نکرده و يا دوباره عود پيدا نکند.

همواره اين نکته را بخاطر بسپاريد که نبايد دندان هايتان را به دليل بيماري لثه از دست بدهيد براي آنکه در تمام طول مدت زندگيتان لبخند سالم داشته باشيد:

دو بار در روز مسواک بزنيد روزانه يکبار بين دندان هايتان نخ بکشيد، رژيم غذايي متعادل داشته باشيد و برنامه منظم جهت مراجعه به دندانپزشک داشته باشيد.