صفحه نخست 
دانستنی ها 
گالری تصاویر 
پرسش و پاسخ 
ارتباط با ما 
متخصص ارتودنسی 
براکت ارتودنسی چیست؟ هزینه و انواع براکت های سرامیکی، فلزی، شفاف و دیمون
عناوین
فهرست مطالب براکت ارتودنسی چیست؟
بریس دندان به وسیله‌ای گفته می‌شود که برای اصلاح ناهنجاری‌های دندانی،فکی و ردیف و مرتب کردن دندانها به کار برده می‌شود. بریس عموماً از دو بخش براکت و سیم قوسی (آرچ وایر) تشکیل می‌شود. براکت ارتودنسی جزء جدانشدنی از بریس‌های قدیمی است و مانند دسته‌هایی عمل می‌کند که سیم قوسی حرکت دهنده دندان را نگه می‌دارد. این قطعات مربعی کوچک معمولاً جلوی هر دندان چسبانده می‌شود. براکت اندازه‌ها و حالت‌های مختلفی دارد که از آن جمله می‌توان به خودبازشونده یا سلف لیگیت، لینگوال (زبانی یا پشت دندانی) و تیتانیومی اشاره کرد. سایش بین سیم و شیار قرارگیری در براکت خود باز و بسته شونده کاهش می‌یابد. براکت‌های لینگوال که به پشت دندان چسبانده می‌شود، بهترین انتخاب برای بیمارانی است که نمی‌خواهند اطرافیان متوجه تحت درمان بودنشان شوند. حال آن که براکت تیتانیومی برای بیمارانی مناسب است که به نیکل حساسیت دارند.
تمام خدمات ارتودنسی در کلینیک تخصصی دندانپزشکی سیمادنت به صورت بیمارمحور با بکارگیری تجهیزات مدرن و در محیطی راحت و ایمن ارائه می‌شود. متخصصین کلینیک تخصصی دندانپزشکی سیمادنت مناسب‌ترین بریس را با توجه به بودجه و نیازهای درمان هر بیمار در جلسه مشاوره اولیه پیشنهاد می‌دهند. چنانچه با انجام ارتودنسی موافقت شود، بیمار از بین بریس‌های فلزی، شفاف یا همرنگ امکان انتخاب دارد. برای دریافت اطلاعات بیشتر و دریافت نوبت می‌توانید با شماره‌های 26710760– 66520980 تماس حاصل فرمایید یا از طریق تلگرام از مشاوره رایگان با متخصصین ما بهره‌مند شوید.
براکت اتصالی است که با هدف درگیر کردن سیم قوسی شکل ارتودنسی با چسب یا باند روی دندان محکم می‌شود. براکت از فلز، سرامیک یا پلاستیک قابل تهیه است. براکت در بریس ارتودنسی مانند دسته‌هایی عمل می‌کند که نیرو را از بخش فعال بریس به دندان منتقل می‌کند. براکت معمولاً یک یا دو شیار دارد که سیم داخل آن قرار می‌گیرد. براکتها بر اساس پایه شیار و طراحی به چند روش طبقه‌بندی می‌شوند.
براکت‌های متنوعی در بازار وجود دارد؛ براکت از نظر ماده سازنده به براکت‌های سرامیکی، فلزی (کبالت، کروم، کامپوزیت، طلا، استیل ضدزنگ، تیتانیوم) و پلاستیکی تقسیم‌بندی می‌شود. براکت خودباز شونده و براکت لینگوال نیز گونه‌های متفاوت براکت از نظر تکنیک اتصال به دندان است.
براکت لینگوال در سمت داخلی دندان، سمت زبان قرار داده می‌شود. هر چند براکت لینگوال به اندازه براکت فلزی پرکاربرد نیست، اما تاثیر این دو در ردیف کردن دندانها به یک اندازه است. براکت لینگوال برخلاف براکت فلزی که جلوی دندان قرار می‌گیرد، پشت آن چسبانده می‌شود. به این ترتیب دیده نشدن براکت لینگوال مزیت آن است، اما ناراحت کننده بودن و دشوار بودن تمیز کردن آن از معایب آن به شمار می‌رود.
از آنجایی که کش های دور براکت (اورینگ) در براکت سلف لیگیت یا خودباز و بسته شونده دیمون به کار برده نمی‌شود، بریس چندان جلب توجه نمی‌کند. بریس دیمون فشار لازم را از طریق فنری بسیار کوچک به سیم ارتودنسی اعمال می‌کند. فشاری که به این ترتیب به سیستم وارد می‌شود دندانها را به آرامی به سمت موقعیت صحیح حرکت می‌دهد. از آنجایی که در بریس دیمون از تکنولوژی جدید استفاده می‌شود، محکم کردن آن ضرورتی ندارد و به همین دلیل تعداد جلسات ارتودنسی کمتر می‌شود و بیمار راحت‌تر است. به علاوه زمان واقعی درمان نیز در بسیاری از موارد کوتاه‌تر است. چون از اورینگ در بریس دیمون استفاده نمی‌شود، تمیز کردن دندانها آسان‌تر است. حذف شدن کش دور براکتها نیز به نوبه خود جمع شدن پلاک روی دندان را کاهش می‌دهد. درمان کوتاه‌تر (در برخی کیس ها) و تعداد جلسات کمتر نه تنها زمان ارزشمند بیمار را حفظ می‌کند، هزینه کمتری را نیز دربر دارد. چون دندان‌های کمتری در ارتودنسی دیمون کشیده می‌شود (در برخی کیس ها) و دندان‌های بیمار تا حد امکان حفظ می‌شود، نتیجه نهایی لبخندی جذاب‌تر با دندان‌های بیشتر است که کاملاً طبیعی به نظر می‌رسد.
پرکاربردترین براکت ارتودنسی نوع فلزی است که نسبت به دیگر انواع براکت از مزایای متعددی چون قابل بازیافت بودن (ریسایکل نمودن)، استریلیزه بودن، مقاومت بالا در برابر فشار، سایش حداقل و هزینه مناسب برخوردار است. بنابراین در ارتودنسی بیشتر از براکت فلزی استفاده می‌شود.
براکت سرامیکی از اکسید تیتانیوم یا اکسید زیرکونیوم تهیه می‌شود، کاملاً پایدار و در برابر نیرو مقاوم است و در حفره دهان تغییر شکل نمی‌دهد. اما براکت سرامیکی به دلیل شکننده بودن ممکن است در طول درمان ارتودنسی بشکند؛ در این حالت برای مقاوم‌تر شدن براکت در قسمت شکستگی از ماده بیشتر استفاده می‌شود که استفاده از آن را ناراحت کننده می‌کند.
براکت پلاستیکی زمانی به کار برده می‌شود که بیمار به وسایل ارتودنسی با ظاهری طبیعی‌تر نیاز داشته باشد و تمایلی به استفاده از فلز نداشته باشد. اما براکت‌های پلاستیکی مورد استفاده در ارتودنسی در اثر عادت‌هایی چون مصرف توتون و دخانیات و نوشیدن مشروبات الکلی تغییر رنگ می‌دهند.
عوامل متعددی مانند مدت زمان استفاده از بریس، زیبایی، شدت کجی و نامرتبی دندانها، نوع اختلال بایت، ضرورت استفاده از فیس ماسک یا دیگر وسایل و تجهیزات ارتودنسی و هزینه درمان باید هنگام انتخاب براکت ارتودنسی در نظر گرفته شود.
براکت فلزی مقرون به صرفه‌ترین نوع براکت است. براکت‌های سرامیکی و پلاستیکی به دلیل قیمت بالاتر مواد و هزینه‌های جانبی نگهداری گران‌ترند. براکت‌های سرامیکی و پلاستیکی نسبت به فلزی نیاز به جلسات تنظیم و تعمیر بیشتر دارند و مدت زمان ویزیت هر دوره نیز طولانی‌تر است.
