
ایمپلنت دو دندان کنار هم؛ راهنمای کامل، مزایا و چگونگی آن
1404-08-11


1404-08-11

ایمپلنت دو دندان کنار هم زمانی مطرح میشود که دو دندان مجاور از دست رفته باشند و دندانپزشک تصمیم بگیرد برای هرکدام یک ایمپلنت جداگانه کار بگذارد؛ این روش در نواحی زیبایی بهویژه در فک بالا اهمیت زیادی دارد، چرا که حفظ بافت سخت و بافت نرم بین دو ایمپلنت، تأثیر قابلتوجهی بر نتیجه زیبایی و ماندگاری طولانیمدت دارد. هنگامی که دو ایمپلنت نزدیک به هم قرار داده میشوند، میزان تغییر سطح استخوان در اطراف آنها، در دورههای پیگیری طولانیمدت میتواند کنترلپذیر باشد. با این حال، برای موفقیت ایمپلنتهای مجاور، عوامل مهمی مانند فاصله عمودی بین ایمپلنتها نیز باید بهینهسازی شوند، چرا که این فاصله مرتبط با بقای ایمپلنت و میزان تغییر استخوان در طولانیمدت است. در واقع، دو ایمپلنت مجاور میتوانند عملکرد بسیار پایدار و رضایتبخش، بدون تغییرات قابلتوجه در سطح استخوان یا بافت نرم را ایجاد کنند.

ایمپلنت دو دندان کنار هم روشی است که برای جایگزینی دو دندان از دسترفته و مجاور به کار میرود. در این روش، معمولا دو پایه ایمپلنت بهصورت جداگانه در استخوان فک قرار داده میشود تا مانند ریشههای طبیعی دندان عمل کنند. پس از جوش خوردن ایمپلنتها با استخوان، تاجهای دندانی مخصوص روی آنها نصب میشود و ظاهر، استحکام و عملکرد طبیعی دندانها بازمیگردد. همچنین، در ایمپلنت دو دندان کنار هم، میتوان از بریج (پل) استفاده کرد که معمولا پیشنهاد نمیشود زیراکه بریج مستلزم تراش دندان سالم بیمار است در حالی که؛ هنگامی که از دو ایمپلنت کنار یکدیگر استفاده شود، به شرطی که بستر مناسب برای اینکار فراهم باشد نیازی به تراشیدن دندان سالم بیمار نخواهد بود.
اهمیت این روش در آن است که فاصله و زاویه قرارگیری دو ایمپلنت دندان باید با دقت بسیار بالا تعیین شود تا استخوان بین دو ایمپلنت تحلیل نرود و بافت لثه و زیبایی لبخند حفظ شود. رعایت فاصله حداقل سه میلیمتر بین دو پایه ایمپلنت، نقش کلیدی در حفظ پایداری استخوان و سلامت بافت نرم دارد. به همین دلیل، ایمپلنت دو دندان کنار هم نهتنها راهکاری برای بازگرداندن عملکرد جویدن است، بلکه روشی دقیق برای بازسازی لبخند طبیعی و ماندگار محسوب میشود.

چگونگی انجام ایمپلنت دو دندان کنار هم فرآیندی چندمرحلهای است که با هدف بازسازی عملکرد دندانهای از دسترفته انجام میشود. این درمان معمولا توسط متخصص ایمپلنت در چند مرحله صورت میگیرد:

در نخستین گام، معاینه دهان، لثه و استخوان فک انجام میشود. سپس با کمک تصاویر رادیوگرافی سهبعدی (CBCT) تراکم و ارتفاع استخوان بررسی میگردد تا محل دقیق کاشت هر ایمپلنت مشخص شود. در این مرحله، دندانپزشک فاصله بین دو ناحیه بدوندندان را اندازهگیری میکند تا حداقل فاصله استاندارد بین ایمپلنتها (حدود ۳ میلیمتر) رعایت شود.
در مرحله جراحی، دو فیکسچر تیتانیومی درون استخوان فک کاشته میشود. بسته به شرایط استخوان، ممکن است نیاز به پیوند استخوان یا لیفت سینوس وجود داشته باشد. کاشت دو ایمپلنت مجاور باید با زاویه و فاصله دقیق انجام شود تا استخوان بین آنها تحلیل نرود و زیبایی لثه در آینده حفظ شود.
پس از جراحی، دوره اسئواینتگریشن آغاز میشود که معمولا ۳ تا ۶ ماه طول میکشد. در این مدت، پایهها بهطور کامل با استخوان فک یکی میشوند و پایه محکمی برای تاجهای نهایی ایجاد میکنند.
پس از تکمیل جوش خوردن، قطعهای روی هر پایه نصب میشود و سپس تاجهای دندانی با رنگ و فرم مشابه دندانهای طبیعی بر روی آنها قرار میگیرد.
در پایان، دندانپزشک نحوه صحیح مسواکزدن، استفاده از نخ دندان مخصوص ایمپلنت و مراجعات دورهای را توضیح میدهد تا عمر ایمپلنتها حفظ شود.

کاندیدای مناسب ایمپلنت دو دندان کنار هم فردی است که دو دندان مجاور خود را از دست داده و از نظر سلامت دهان، استخوان و شرایط عمومی بدن، برای انجام جراحی ایمپلنت شرایط ایدهآلی دارد. انتخاب صحیح کاندیدا نقش بسیار مهمی در موفقیت درمان دارد. در ادامه، ویژگیهای افرادی که بهترین گزینه برای این نوع درمان هستند آورده شده است:

مهمترین شرط برای کاشت دو ایمپلنت مجاور، وجود حجم و تراکم کافی استخوان در ناحیه بیدوندندان است. اگر استخوان فک تحلیل رفته باشد، قبل از کاشت باید پیوند استخوان (Bone Graft) یا لیفت سینوس انجام شود تا پایههای ایمپلنت بهدرستی در جای خود قرار گیرند.
افراد باید از نظر سیستم ایمنی، دیابت، پوکی استخوان و بیماریهای سیستمیک در وضعیت کنترلشده باشند. کنترل قند خون و عدم مصرف سیگار از عوامل کلیدی در موفقیت ایمپلنتهای مجاور محسوب میشوند.
وجود بافت لثه سالم در اطراف محل کاشت برای جلوگیری از التهاب، عفونت و تحلیل استخوان ضروری است. افرادی که دچار بیماریهای لثه هستند، باید ابتدا درمان لثه را کامل کنند.
کسانی که دچار دندانقروچه یا فشار زیاد هنگام جویدن هستند، باید تحت درمان محافظ شبانه یا تنظیم اکلوژن قرار گیرند تا به ایمپلنتها آسیب وارد نشود.
ایمپلنت دو دندان کنار هم تنها برای افرادی انجام میشود که رشد فک آنها کامل شده است. در افراد جوانتر، رشد مداوم فک میتواند باعث جابهجایی ایمپلنتها نسبت به سایر دندانها شود.
بیمار باید نسبت به مراحل درمان، زمان ترمیم و مراقبتهای پس از کاشت آگاهی کامل داشته باشد و مراجعات دورهای را بهطور منظم انجام دهد.
در مجموع، بهترین کاندیدا برای ایمپلنت دو دندان کنار هم فردی است که از سلامت دهان، استخوان فک و سیستم بدنی خوبی برخوردار است و با رعایت اصول بهداشتی میتواند پایداری و زیبایی طولانیمدتی از ایمپلنتهای خود تجربه کند.
ایمپلنت دو دندان کنار هم یکی از موثرترین روشها برای جایگزینی دندانهای از دسترفته مجاور است و در مقایسه با روشهایی مانند بریج یا پروتز متحرک، مزایای قابلتوجهی دارد. مهمترین مزیت این روش، بازگرداندن عملکرد طبیعی دهان است؛ دو ایمپلنت مجزا میتوانند فشار جویدن را بهصورت یکنواخت به استخوان فک منتقل کنند و در نتیجه، فرد بدون نگرانی از لغزش یا حرکت تاجها، مانند دندان طبیعی غذا بجود. علاوه بر این، هر ایمپلنت بهطور مستقل در استخوان فک قرار میگیرد و برخلاف بریج دندانی، نیازی به تراش یا آسیب به دندانهای سالم مجاور وجود ندارد.
از نظر زیبایی و سلامت بافتها نیز، این روش مزایای چشمگیری دارد. ایمپلنتهای مجاور به حفظ تراکم استخوان بین دو دندان و جلوگیری از تحلیل لثه کمک میکنند و در نتیجه ظاهر طبیعی لثه و فرم لبخند حفظ میشود. همچنین، ثبات طولانیمدت ایمپلنتها باعث میشود نیازی به تعویض مکرر تاجها یا پروتز نباشد. به دلیل شباهت زیاد به دندانهای طبیعی از نظر رنگ، فرم و عملکرد، ایمپلنت دو دندان کنار هم نهتنها یک درمان ترمیمی محسوب میشود، بلکه روشی برای بازسازی کامل زیبایی و اعتمادبهنفس در لبخند بهشمار میرود.
بله، در برخی شرایط خاص امکان استفاده از یک ایمپلنت برای دو دندان کنار هم وجود دارد، اما این روش تنها در موارد محدود و با بررسی دقیق توسط متخصص ایمپلنت توصیه میشود. در این روش، تنها یک پایه در استخوان فک کاشته میشود و دو تاج دندانی روی همان پایه نصب میگردد، بهطوری که تاج دوم بهصورت کنسول (دندان معلق) به تاج اصلی متصل میشود.

مواردی که این روش ممکن است قابل انجام باشد:
اما در بیشتر موارد توصیه نمیشود زیرا:
هزینه ایمپلنت دو دندان کنار هم به عوامل متعددی بستگی دارد که هرکدام میتوانند تاثیر مستقیم بر پیچیدگی درمان و نوع مواد مورد استفاده داشته باشند. نخستین عامل تعیینکننده، وضعیت استخوان فک است؛ اگر تراکم یا ارتفاع استخوان کافی نباشد، ممکن است نیاز به جراحیهای جانبی مانند پیوند استخوان یا لیفت سینوس وجود داشته باشد که روند درمان را طولانیتر و پرهزینهتر میکند. همچنین، محل دندانها (جلو یا عقب دهان) اهمیت دارد، زیرا نواحی جلویی به ظرافت و دقت بیشتری برای حفظ زیبایی لبخند نیاز دارند و معمولا از مواد با کیفیتتر و تاجهای سرامیکی طبیعیتر استفاده میشود.
عامل دیگر، جنس و برند ایمپلنت است. سیستمهای ایمپلنت ساخت کشورهای مختلف، تفاوت زیادی از نظر دوام، فناوری سطح تیتانیوم و سرعت جوش خوردن با استخوان دارند. علاوه بر آن، تخصص و تجربه دندانپزشک، روش جراحی، و نوع پروتز نهایی (ثابت یا متحرک) نیز بر هزینه نهایی تأثیرگذارند. در نهایت، خدمات جانبی مانند قالبگیری دیجیتال، تصویربرداری سهبعدی (CBCT) و جلسات پیگیری پس از درمان نیز از عوامل مهم در تعیین قیمت کلی ایمپلنت دو دندان کنار هم محسوب میشوند.
برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره هزینه ایمپلنت کلیک کنید.

نتیجهگیری
در مجموع، ایمپلنت دو دندان کنار هم روشی پایدار و علمی برای جایگزینی دندانهای از دسترفته مجاور است که میتواند همزمان عملکرد طبیعی جویدن و ظاهر طبیعی لبخند را بازگرداند. این درمان با تکیه بر اصول دقیق جراحی، رعایت فاصله استاندارد بین ایمپلنتها و استفاده از مواد باکیفیت، به حفظ استخوان فک و سلامت بافت لثه کمک میکند. در مقایسه با روشهای سنتی مانند بریج یا پروتز، ایمپلنت دو دندان مجاور ماندگاری بسیار بالاتری دارد و با مراقبت صحیح میتواند تا سالها عملکردی مشابه دندانهای طبیعی ارائه دهد.